Ասին
կուզին հին Ուստվածի պարտապանը չմնան,
Խռով
տէղին – անտէղին, տուն-տէղ թողած աշխարհ հէլան:
Էսպես
մի օր, աշխարհ էկավ գեղատխուր, խռով Հէլլան,
Հանուն
որի սպանին իրար - փառք` զի մոլոր չմէռան:
Համրէ
ունէ գէթ մէ բան, որ իր հանճար աշխարհ հանէ`
Հնար
գրել մի պատմություն, որ դարեդար մարդու հուզէ:
Բայց
հնարած պատմության տակ նա իրականէ կթաքցնէ,
Որ
երբեվէ փառք չխամրէ` անգամ որ շատ զզվըցնէ:
Էսպես
էր որ աշխարհ Հելան Համրի տողերն իլլիական:
|